RUMOURS
De link tussen Rumours en Jambers? Ontdek het in dit interview, over hun begindagen, het belang van emotionele verbondenheid, nostalgie en veel meer.
Een nieuwe plaat FEELINGS 01 met de singles "Stop Crying" en "I'm Not Your Hope", een nieuwe website (of zeggen we beter virtuele wereld?) rumoursworld.com en een videoclip: zeggen dat Rumours deze zomer een nieuwe start heeft gemaakt, zou een understatement zijn. "Met de website is een nieuw zaadje gepland. Het is een wereld op zich en die wereld zal constant ronddraaien en evolueren. Voor de muziek die we gaan uitbrengen, is het de perfecte omkadering."
Is het een Rumours 2.0 of 3.0? Daar is de band niet aan uit. Jonas Boermans: "Sinds we hier aan de Voskenslaan repeteren, zijn we alleszins meer een studioband kunnen worden, maar het kan binnen een paar jaar weer een andere kant opgaan. Muziek maken is altijd een proces, het is niet dat we in één ding blijven hangen. Dankzij de studio zitten we wel meer in onze eigen wereld."
"We hebben nooit vastgelegd wat Rumours moet zijn", zal oprichtster Hannah Vandenbussche later in het gesprek zeggen. Als er één Belgische elektronische band niet van dertien in een dozijn is, is het Rumours wel. Hun stijl omschrijven is aartsmoeilijk. Een opwindende mix van gelaagde, elektronische muziek, misschien? Het verschil tussen de in 2016 verschenen eerste EP 'Infant' (die nog zweeft tussen triphopwolkjes en technobeats) en het meer dansbare 'Megamix', de enige volwaardige plaat die in 2018 verscheen, is groot. En via Sentimental verscheen in 2020 het meer donkere en atmosferische 'How Many Roses', na een heftige periode. Nu is er dus die eerste 7" EP, wellicht het begin van een reeks.
We worden op een repetitiedag ontvangen in hun studio die ze delen met Stake en Brutus. Jan Berckmans kan er door werkverplichtingen niet bijzijn tijdens het gesprek. "Een FEELINGS 02 kan ook binnen zes maanden uitgebracht worden, maar de bedoeling is wel om in de toekomst veel te releasen. We zijn tenslotte 2021 en maken elektronica...", klinkt het. "Ik heb het gevoel dat alles kan en dat we de vrijheid van de begindagen weer voelen. Zo kunnen we weer het experiment laten gebeuren, en grijpen we terug naar meer samples en
invloeden vanuit een nostalgie naar onze jeugd."
"Ik zou het liefst voor altijd met underground gelinkt worden"
Jambers
Nostalgie, dus. Ze gaan er met veel plezier even op door. Op de videoclip van "Stop Crying" lijkt hun wereld uit nostalgische herinneringen te bestaan, getuige de geweldige videoclip in VHS-stijl. Stefanie Mannaerts: "We proberen onbewust iets te creëren waar we zelf naar verlangen." Jonas: "Wij zijn op een punt gekomen dat we technisch gezien voldoende ontwikkeld zijn en dan is het logisch dat je in een soort nostalgie begint te graven. Dat vinden we op dit moment allemaal nice."
"Grappig genoeg zijn we nostalgisch naar een tijd die we zelf niet volledig hebben meegemaakt. We zijn ninetieskids, maar het is eerder de nineties waar we zelf te jong voor waren waar we graag naar refereren." Hannah: "Ook op visueel neigen we naar die periode: we hebben de videoclip opgenomen in de stijl van Jambers zijn reportages uit de jaren negentig." Ook muzikaal is die nostalgische reflex duidelijk aanwezig. Stefanie: "We hebben altijd naar een vorm van elektronische muziek geluisterd, maar het is nu pas dat we de back catalogue van pakweg Aphex Twix ontdekken. Vroeger zou dat meer een Daft Punk of Justice zijn."
Dan gaat het gesprek spontaan richting de strijd die altijd aanwezig is geweest tussen een band willen zijn en een elektronisch project. "Ik heb soms dat elektronische gegeven tegengehouden, maar op dit moment kunnen we die grens goed bewaren." Ondertussen valt ons de tattoo van 'Megamix' bij Stefanie op. "De dag dat we die allemaal lieten zetten, was fantastisch", zegt ze meteen. Iedereen in de band heeft zo een; het zegt veel over hoe serieus ze Rumours nemen. "Als je op je achttiende in een band speelt, is dat voor de fun, of dat was toch bij mij zo in de Kempen. Vandaag is Rumours veel meer dan zo'n project. We zijn meer dan een kaartclubje dat elke vrijdag samenkomt. We hebben alle drie aan PXL gestudeerd, dus het is eigenlijk al lang duidelijk dat muziek superbelangrijk is in ons leven."
Tweede lief
Of zeggen we beter een emotionele band, zoals Hannah al in eerdere interviews zei? Ze gniffelt om die opmerking. "Om eerlijk te zijn: ik denk dat elke band emotioneel is, maar wij zijn daar net iets te open in. Het is niet altijd gemakkelijk om met verschillende personen één wereld te creëren, dat zal elke band wel erkennen. Iedereen zit soms op een andere wave en het moment dat dat synchroon loopt, is de beste tijd voor een band. Ik denk dat we dat gevoel rond 'Megamix' gehad hebben, want we waren toen erg verbonden met elkaar op emotioneel vlak."
"We beschouwen Rumours als een soort tweede lief, het is een relatie op zich. Je wil dat iedereen er is voor een repetitie, je hebt geen zin om alleen in het repetitiekot te staan. Of het nu om gedeeld verdriet of gedeeld geluk gaat, wij moeten weten wat er op ieders hart ligt om te kunnen functioneren. We willen daarover kunnen babbelen en reflecteren. Doordat nu iedereen volwassener aan het worden is, gebeuren er bepaalde stappen die turbulentie kunnen veroorzaken. Wij lopen daar niet van weg, integendeel. We gaan er diep op in."
Heeft dat emotionele Rumours dan nooit in de weg gestaan? "Jazeker", geeft Stefanie toe, "maar als dat emotionele weg zou zijn, gaan we ook niets deftig of intens meer maken. We zouden geen moeite meer moeten doen." Jonas: "Rumours is deel van ons leven, het is meer dan repeteren en wegwezen."
"We moeten weten wat er op ieders hart ligt om te kunnen functioneren"
Young troubled kids
Rumours ontstond aan de PXL in Hasselt als het soloproject en elektronica-experiment van Hannah. "Het jaar ervoor hadden Stefanie en ik elkaar in het eindwerk van Marieke Hutsebaut, The Spectors, leren kennen en ik wist meteen dat we een goede match waren. In de studio hebben we dan onze eerste elektronische track gemaakt. Dat was zeer slecht, maar wel goed genoeg om te weten dat onze smaken bij elkaar kwamen."
Stefanie: "Er kwam zo veel onkunde aan te pas en toch deden we het, dat vond ik het meest chique aan die beginperiode." "We waren helemaal nog niet nerdy genoeg om een liveset te brengen en zo zijn we bij Jonas terechtgekomen. Met ons drie hebben we dan mijn eindwerk gemaakt. Dat was vrij sjamaanachtig, de muziek voelde bijna aan als een mantra, en de lichtshow deden we met de lampen van Steak Number Eight", lacht Hannah.
Stefanie: "Ook deerste shows met Rumours waren geweldig; spelen op DOK, de Kotroute in Gent en in woonkamers." In die periode werd Rumours gesteund door Live Fast Die Young. "Joppe Behaeghe geloofde in ons en bouwde toen in een Gent een echte muzikale community uit. Wij zijn superblij dat we daar deel van uitmaakten in die periode. Gent leefde echt keihard en er was superveel leven in de underground." Jonas: "Onze EP-release in de 019 was ook een memorabele avond: we hadden weinig volk verwacht maar er is uiteindelijk 200 man komen opdagen. We hadden amper zeven nummers..." Hannah beaamt: "Net voor de show was ik nog aan het flippen omdat er nog geen volk was, maar het werd een magische avond."
Ook aan de periode dat 'Megamix verscheen, hebben de drie goede herinneringen. "We stonden op het einde van dat jaar in verschillende lijstjes met de meest onderbelichteplaten van het jaar", legt Stefanie uit. "Voor mij was dat net een bevestiging dat we goed bezig waren." Hannah: "We waren young troubled kids en ook nog een beetje naïef, als je weet dat we speciaal voor onze videoclips naar Ibiza zijn gereisd."
Kutwoord
Hoewel ze met 'Megamix' aan de rand van de doorbraak in het alternatieve circuit stonden, blijft Rumours nog altijd een undergroundband. Gaan ze daarmee akkoord? Hannah zucht: "Ik vind dat een kutwoord. Rumours is nooit een afgelijnde band geweest wat ervoor gezorgd heeft dat we verschillende manieren moesten zoeken om ons karretje ergens aan te hangen. Dat is nooit helemaal gelukt. Misschien is 'underground' wel het meest geschikt om bands te omschrijven die heel hard moeten werken om het juiste publiek te vinden. Ik heb ook het gevoel dat we nog niet helemaal ons publiek gevonden hebben en ook omgekeerd."
Stefanie: "Ik zou het liefst voor altijd met underground gelinkt worden." Hannah nog eens: "We zitten nog wel onder de grond en willen boven de grond komen. We maken ook niet expres ontoegankelijke muziek, maar ook niet omgekeerde. Eigenlijk verlang ik het meest naar een scene om ons opnieuw aan vast te hangen, zoals je vroeger in Gent de noise rockscene had. Stefanie: "We krijgen wel eens de vraag of we dj's, producers of een band zijn. We vallen overal wat tussen, denk ik. Maar live zijn we sowieso een echte band. Wij hebben instrumenten en willen onderzoeken hoe we die live kunnen brengen. Het is leuk om die twee werelden, studio en live, te kunnen combineren."
Het laatste woord is aan de oprichtster. "Rumours is Rumours omdat we er alle vier iets van onszelf in steken. Het is nu veel duidelijker waarin iedereen goed is in de band. We kunnen allemaal met een idee afkomen en weten dat we het beter gaan maken, dat maakt een band zo chique. Daarom zijn we Rumours", besluit ze.
Ondertussen heeft Rumours enkele optredens aangekondigd met Stake dit najaar: in Ieper, Turnhout en Diksmuide. En er wordt ook gewerkt aan een eigen releaseshow. Stay tuned!
"Rumours is Rumours omdat we alle vier iets van onzelf in steken"
